Saklıköy’e geldiğimden beri yine farklı bir boyutta yaşamaya başladım. Her ne kadar hepimizin içinde doğada yaşama düğmesi varsa da, insan uygarlık  dediğimiz şeyden kolay kolay vazgeçemiyor. Yine de buranın şartları insanı  bazen resmen çocukluğuna döndürüyor diyebilirim. Bugün en az beş kez elektrik gidip geldi. Aynı çocukluğumdaki gibi. Elektrik kesintileri, karartmalar, lüks lambaları içimde yer etmiş

Ben son depremi duymadım, Şu Merkez üssü Karaburun ile Midilli arasında olan hani. İzmir’deki akrabalara, dostlara bir geçmiş olsun dedik, ertesi günü de unuttuk her zamanki gibi. Halbuki 1999 depremi sonrasında resmen sismograf gibi olmuştum. Yaprak kımıldasa 4. 2,  3.5 anında kaç şiddetinde olduğunu söyleyebiliyordum. 1999 Depremi olduğunda daha yeni yatmıştım, uyumamıştım da. Uzunca bir

Sanırım bende berber korkusu var. Belki fobi düzeyinde değil ama, kuaförlerde bulunmaktan ve saç kestirmekten hiç bir zaman hoşlanmadım. Şimdiki dahil iki kuaförüm  hariç  hiç kimsenin kestiği saçtan memnun olmadım.  Kırk yılın başında bir düğün nişan olur, saç fönletmem gerekir,  yüzde yetmişinde eve döner saçımı yıkar, kendim şekil veririm, ya da memnuniyetsiz bir biçimde etkinliğe