Bu sabah Netflix’ten Oscar adayı bir kısa film izledik. 1966 yılında New York Filarmoni Orkestrasına alınan tek kadın üye kontrbasçı Orin O’Brien ile ilgiliydi. Film yeğeni tarafından hazırlanmış. 1935 doğumlu, yetenekli müzisyen çok da güzel yaşlanmış. 2021 yılında emekli olmuş, ama hala öğrenciler yetiştiriyor. Anne ve babası sessiz sinema döneminin ünlü oyuncuları, bir kız kardeşi
Epeydir yazayım diyorum olmadı. Haziran başında Bosna Hersek’e gittik, bari gezi yazısı yazayım dedim, o da gelmedi içimden. Epey uzun bir süredir kafamı hafifletmeye çalışıyorum. O niye diyeceksiniz, çok doldum çünkü. Buradaki yazılarımdan da anlayacağınız gibi zaten her şeyi bir arada yapmaya çalışan, hiperaktif, aceleci, farklı alanlarda fazlaca ilgi alanına sahip biriyim. Yaptıklarım hoşuma gitse
Rüya deyince anlatacak o kadar çok şey var ki. Aristo’dan girip, Freud’a, Rüya Tabirleri kitaplarından Jung’a, metapsişik rüya çalışmalarına, seni rüyamda gördüm hayırdır inşallahlara, beni rüyalarında gör’e kadar pek çok noktalara gelebilirsiniz. Benim bugün söz edeceğim rüyalar kendi rüyalarımdan seçmeler, – daha doğrusu saçmalar mı deseydim – olacak. Bu seçme saçmalara geçmeden önce biraz bilgi
Her doğum günümden sonra bir değerlendirme yazısı yazmışım dikkat ettim. 62 Kova burçlusu olarak bu yıl 62 yaşımı idrak etmiş bulunuyorum üzerinize afiyet. Dizilerde filmlerde filan insanlar doğum günlerini unuturlar ya, sevdikleri sürpriz pasta alıp anımsatır, sürpriz partiler filan yaparlar filan. İşte ben bu durumu hiç anlamam. Kutlamak istemezsin, o anlaşılır bir şey, ama insan
Hafta sonu itibarıyla final sınavlarım bitti. Çalışmakla meşgul olduğumdan aslında daha önce yazmak istediğim yapay zeka, dijital kültür ve yeni medya sanatı konusuna şimdi çivileme dalıyorum efendim. Evvelsi hafta hepimiz Zeki Müren’in parla performansını izleyip, naçizane görüşlerimizi belirttik. Ben Görsel İletişim bölümümün ders konusu içinde olan dijital kültür, yeni medya sanatı konularında geçen yıldan beri
“E kırda otur otur nereye kadar?” dedim Hüsam’a , “Azıcık çıkıp sergi mergi gezelim, sonraki hafta da bir konsere, gösteriye filan gideriz.” Aslında hava da uygun olursa her hafta en az bir kez bir sosyal etkinliğimiz olsun istiyorum. Yine tembelliğimize gelip eve kapanmasak tabii. Çoğu kez İstanbul trafiğinden kaçmak için arabayı Kurtköy’e bırakıp metro ile,
Bütün yıl yazmayıp, yılın son günlerinde yılı değerlendirmeye başlayınca, yazma isteği doluyor insan nedense. Zaman çabuk geçiyor, geçen yılı değerlendiren yazı ile, yıl içi hedeflerimi anlattığım yazı arka arkaya geliyor, sonra belki bir iki yazı daha. Üstelik bu yıl 2023 değerlendirme yazısını yazamadan 2024 girdi bile. Başlayıp bitiremediğim bir kitap var. Adı “ Yaşlandıkça hayat
Sabah bir yandan sıcakla mücadele ederken, ( Elektrik sistemindeki arıza nedeniyle klimayı çalıştıramıyoruz hala ) bir yandan da daha önce küçük odaya taşıdığım minik masa ve kabak malzemelerimi yine salona taşıdım. Bastılar çünkü. Dağınık mağınık salonda pencerenin yanında çalışmaya devam etmeye karar verdim. Aslında geçtiğimiz yıllar bu mevsimde dışarda çalışıyordum ama bu yıl feci kara
Belki de Şubat’ın başında doğmuş olmam nedeniyle kim bilir ? Ama bence asıl neden sıcaktan hoşlanmamam. Kızıl saçlı, beyaz tenli doğmuş olmam nedeniyle güneşin her daim yakıp kavurmuş olması, yanıp bronzlaşma ihtimalimin yine pigmentler nedeniyle sıfır olması ve alerjik bünyem. Seferihisar’da bir kaç yaz, her defasında damardan acilde iğne olduğum, dudaklarımın ve göz kapaklarımın şiştiği
İlk kedim Arap ile sanırım altı yedi yaşımdayken ve ırkçılık duyarlılığından önce tanışmışım. Şimdi olsa adını Arap koymazdım tabii. Herkesin anladığı gibi lekesiz siyah bir kediydi. Onunla olan anılarım yaşımın küçüklüğüne rağmen çok berrak. O zamandan beridir de en uzunu Miço olmak üzere ( 15.5 yıl ) pek çok kedi ile karşılaştım, bu yıla kadar