Sanırım yürüyen felaket sözünün yaşayan örneklerinden biriyim. Aceleciliğim ve hiperaktifliğim sakarlıkla birleştiğinde çarpamadığım koltuk, yatak, düşmediğim zemin, beni yakmayan ateş, kafamı gözümü kırmadığım an yok. Kendimi bildim bileli dizlerim çürük, vücudum morluk içindeyse bundandır. Artık akrabalarım,çevremdekiler de buna alıştıklarından çok tepki vermiyorlar. Evin içinde her an ah, uh diye bağırma sesleri olduğunda bazen zayıf bir sesle

Yaşam ve ölüm iki yüzlü tiyatro maskesi gibi çoğumuzun her an içinde. Yaşamın bu gerçeği hakkında pek çok söz üretmişiz kendi kendimizi teselli etmek için. Dünyanın çeşitli ülkelerinde farklı versiyonları olan o söz gibi. Örneğin, bizim hadis olarak bildiğimiz “Hiç ölmeyecekmiş gibi dünyaya, yarın ölecekmiş gibi ahirete çalış” sözünü Hindistan’da  “Yarın ölecekmiş gibi yaşa, hiç ölmeyecekmiş  gibi