Bedia Özcebe

by

Anneannem

Cenaze törenlerini, mevlitleri, acıklı şeyleri hiç sevmezdi. Elinden geldiğince gitmemeye çalıştığını anımsıyorum. Oldukça zorlu geçen hayatına zorunluluk harici sıkıntı veren şeyleri sokmama isteğindendi büyük olasılıkla.  Ama bunu büyük bir zerafetle yaptığını anımsıyorum, ” Biraz rahatsızım, sizi de hasta etmeyeyim.” derdi, “Ben daha sonra ziyarete geleceğim” derdi, ne yapar eder gitmezdi. Ailenin en serinkanlı kişisiydi, ama

by

O çok özel bir kadındı. Arkadaşlarıma anlatırken bile nazar değmesinden korka korka anlatırdım. Nesli  tükenmekte olanlardan biriydi çünkü. Geçtiğimiz Aralık ayında 101 yaşına girmişti. Onu düşündükçe  içim hep  mutlulukla doluyor. Hiç bir kötü anımız yok. Kırmazdı çünkü kimsecikleri. Her soruna mantıklı yaklaşırdı. Uyumluydu, zekiydi, yıllar boyu hep kendisini geliştirdiğini gördüm. Çok zengin bir hayatı da, fakirliği de tanımıştı.