Yaramaz çocukları severim. İlkokul sürecinde çift kişilikli bir görüntü çiziyordum. Okulda çalışkan, uslu çocuk;  evde yaramaz, fırlama. Tabii hiç bir zaman uslu olmadım, o yaramazı korumak amacıyla çizilmiş bir karakterdi sadece. İşte bu yüzdendir ki öğretmenlik yaptığım sürece de yaramaz veletlere hiç kızamadım. “Yapmayın, etmeyin” derken bile ya içimden ya da açık açık dışımdan güldüm

    Onları tanımanız için öğretmenlik yapmanıza gerek yok, biraz gözlemci olmanız yeter. Ders çalışırken  ya kalemleri yere düşmüştür, ya tuvalete gitmeleri gerekiyordur. Kitaplarını defterlerini evde unuturlar, ya da okulda ev ödevlerini. Çoğu hakkında “Zeki çocuk, ama ders çalışmıyor.” yakınmasını duyarsınız. Bazıları  içinden çıkamadığınız bilgisayar problemlerini anında çözerler. Kimini ders aralarında ya da boş derslerde etrafına