Roland Barthes’ın Yazma Arzusu kitabını okuyorum. “Çocukken sık sık, hem de çok canım sıkılırdı.” cümlesini okuyunca “İşte ortak bir yön.” dedim. Şöyle demiş Roland Barthes : “Çocukken sık sık, hem de çok canım sıkılırdı. Bu bende gözle görünür biçimde erken başlamıştı, tüm yaşamım boyunca da – kuşkusuz, çalışma ve dostlar sayesinde giderek azalan- dalgalar halinde

Her sabah olmasa da kahvaltı ederken duyduğum mutluluk sonrasında Cemal Süreya’nın o dizeleri hep aklıma gelir. ” Yemek yemek üstüne ne düşünürsünüz bilmem / Ama kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı. ” Sabah derslerim olduğu ilk öğrencilik zamanlarımda, daha sonraları bankacılık ve öğretmenlik yıllarımda hep kahvaltıların aklımda kalıcı yönleri olmuştur. Bir kere annem beni hep sabahçı