Yine uzun zamandır yazamadım. Biraz diğer bloga daldırdığımdan, biraz da iki ev arasında derleme toplama adına debelendiğimden olsa gerek. Bugün artık kısa da olsa bir şeyler yazayım dedim kendi kendime. Madem para veriyoruz boşa gitmesin düşüncesiyle. Aklıma da Burak’ın ilk yuvaya gidişi geldi. Çok da ucuz olmayan bir yuvaya yazdırmıştım. Ama evden dışarı ilk çıkışı

Yaramaz çocukları severim. İlkokul sürecinde çift kişilikli bir görüntü çiziyordum. Okulda çalışkan, uslu çocuk;  evde yaramaz, fırlama. Tabii hiç bir zaman uslu olmadım, o yaramazı korumak amacıyla çizilmiş bir karakterdi sadece. İşte bu yüzdendir ki öğretmenlik yaptığım sürece de yaramaz veletlere hiç kızamadım. “Yapmayın, etmeyin” derken bile ya içimden ya da açık açık dışımdan güldüm