İsterim evimde olsun

Bir kadın 24 ayar

Bir kedi kitaplarımın arasında

Dostlar her mevsim gelsin

Onlarsız yaşayamam ben

 

Kediler isimli denemesini Apollinaire’nin bu şiiriyle bitiren Salah Birsel, deneme boyunca çoklukla yazarlardan ve kedilerinden söz eder. “Yazarlar kedilerden insanlar gibi konuşur yaratıklar diye söz etmeye bayılırlar.”der. “Suares’e göre Sokrates, Voltaire, Proust, Melville ve Sheakespeare kedilerin karşılaştırmalı edebiyat okumuş ve felsefe öğrenimi görmüş kültürlü yaratıklar olduklarına inanırlar.” Bu pek de şaşırtıcı değildir. Her hafta Uzay Yolu seyredip, dizi biter bitmez sandalyesinden inip giden bir kedi, fizik dersleri dinleyerek,  bilimle ilgili belgeselleri seyreden bir  kedi, caz sevmeyip, rock dinleyen bir diğer kediyi şahsen tanıdım. En iyi yazarların bir ya da birden çok kedisi olması tesadüf değildir. Köpeği olan yazarlar da vardır, ama en yaratıcı eserler hep kedisi olan yazarlardan çıkmıştır;  bence tabii.

Bilge Karasu, Hilmi Yavuz, Enis Batur kediler üzerine deneme yazan yazarlardan yalnızca birkaçıdır.  Enis Batur “Kediler Krallara Bakabilir” isimli denemesinde ” Kediler mağrurdurlar gerçekten de. Alis’in dediği gibi “Krallara bakabilirler” ve bir şairimizin tamamladığı gibi” Hatta onları tırmalayabilirler de.” der ve denemesini ” Kralların yaşadığı ülkelerde, insanların kedilerden öğrenebilecekleri bir şey vardır.” diye bitirir. Ona göre kedi bazen gotik, bazen de lirik bir kahraman olarak edebiyat tarihinin koridorlarında gezinir. Batur, Bilge Karasu’nun ” Kedi sevmek, kedinin kendisini seven ( kendisinin de sevdiği) kişi karşısındaki umursamaz bağımsızlığını baştan kabul etmek demektir.” cümlesini de farklı sevme biçimini en iyi tanımlayan cümle olarak verir. Bilge Karasu’nun kediler hakkındaki düşüncesi bir kitabında gayet açık bir biçimde görülür zaten ” Ne kitapsız ne kedisiz”, yani aynı benim düşündüğüm gibi.

Hilmi Yavuz yazısına  Salah Birsel’in denemesini överek başlar.  Daha sonra Gülper Refiğ’in Kediciklerim kitabını da anımsatıp, Bayezid Umumi Kütüphanesi Müdürlüğünü yapan kedisever İsmail Saib Efendi üzerine İbnülemin Mahmut Kemal İnal’ın yazdığı yazıyla devam eder. Yavuz yazısını “Hubbül- hurrete minel iman” (Kedi sevmek imandan gelir)  diyerek bitirecektir.

Çok sevdiğim yazarların kedisever olduğunu  bilmek, o yazarları daha çok sevdiriyor bana. O gizemli yaratıklarla dost olmak, yazar olsa da olmasa da benim için özel kıldığı için insanları, belki de. Hem kediler krallara da bakabiliyorlar değil mi ?