Gerçi her gün yeni bir yıla giriyoruz ama yine de tüm dünya her yılın başını önemsiyor. O yüzden de ister istemez yılı kapattığınızda o yılın muhasebesini yapıyor, gelecek yıla dair de beklentilerinizi filizlendirmeye başlıyorsunuz hemen. Yılın bitmesine az kaldı, ben de geri dönüp 2021’de neler yaptım ve neler öğrendim diye düşündüm.

Öncelikle buraya yazdığım blog yazılarından ve evdeki bildik defterimle, ajandamdan bilgi topladım. Oraya buraya yazıp kaydetmek ruhumda var. Çeşitli defterlere neler yazdığımla ilgili bir de yazım olacaktı. Adı Defter Aşkına’ymış.

2021 başında yaptığımız en önemli şey Saklıköy’e taşınmak oldu. Bu taşınma olayları benim hayatımda o kadar çok ki bu konuda daha önce yazmış olmam kaçınılmaz. Genel olarak taşınma ile ilgili yazdığım yazı işte şurada ve Ataşehir’deki evimize taşındığımızda yazdığım yazı da işte burada. Saklıköy’e temelli taşındıktan sonra da Kırsalda Yaşam diye yeni bir yazı yazmıştım. O yüzden taşınma ile ilgili çok fazla bir şey söylemiyorum. Bana kattıkları çok ama en kötü yanı her taşınmada hasta olmam. Bel, boyun ağrıları, stresten midemin azması şu bu. Yine de Saklıköy’e sonunda taşınabildiğimiz için mutluyum.

Bu yılın başında yaptığım en hayırlı iş sonunda çocuk kitapları yazmaya başlamam ve ayrıca resimlemek için de bir Ipad Pro edinmem oldu. Illustrasyon hakkında fikir edinmek için 2020’nin son ayında başlayıp bu yıl devam eden iki kursa katıldım. Çocuk kitapları yazar ve çizeri Gonca Mine Çelik’in kursları ufuk açıcı. Her ne kadar katılanlar Picture Book diye tanımlanan 0-5 yaş arası kitaplar yazıp çizmek isteyen yazar ve çizerler olsa da kurslar bu işe yeni başlayan, benim gibi daha büyüklere yazmak isteyenler için de yararlı. Gözlerinin içi gülen bu sevimli genç yazarı tanımanın yanısıra kursa katılan pek çok harika insanla da karşılaşma şansım oldu. Dünyanın her tarafında çocuk kitapları illustrasyonları yapan çizerleri takip etmeye başladım. Önümde devasa bir yol açıldı. Skillshare’den dersler aldım ve hala da devam ediyorum. Bu işe yönelmemin neredeyse kağıt bulunamayacak bir döneme denk gelmesi ise hoş değil, ama enseyi karartmayalım, her şerde bir hayır vardır.

Çocuk kitapları resimleme çalışmaları bir yana, bir süredir gerek kabak ya da ahşap olsun objelerin üstüne çizme eğilimim olduğunu biliyorsunuz. Bu yıl bu duvar boyamaya kadar gitti. Bahçede boyanabilecek daha çok alan var. Özellikle de taş duvarların taşları. Bu duvar boyama işi taaa mağara duvarlarını boyayan ilkel insanlardan bu yana içimize mi işlemiş acaba ? Özellikle de benim 🙂

2021 yılı içinde pandemi tüm hızıyla devam etti. Ama biz ilk Mart sonu olmak üzere, Nisan ayı içinde ilk iki doz Coronavax ( Sinovax ) aşımızı yazın ise yine iki doz Biontech aşımızı olmak üzere, toplamda dört tane aşı olduk.

Başlarda bahçemizde ve verandamızda dört beş tane olan yerleşik kedi sayısı dişi kedilerin doğurması sonucu bir düzineye ulaştı. Okullar açılınca komşuların şehre dönmesi sitedeki tüm kedilerin yemek yemek için bize gelmesine yol açtı. Ben de her birine isim verip, takip ediyorum. İçeri giren yalnızca Boncuk, diğerleri bahçe kedisi. Verandaya yaptırdığımız pergola kışın nispeten ısınmalarını sağlıyor. Bu arada kedi mamalarının fiyatları dolar artışı ile birlikte yükselince, bazı öğünler farklı mamalar hazırlamak şart oldu. Ben yıllardır kedilere yakınım ve ev kedilerim de olmuştur. Ama ilk kez bu kadar yakından doğadaki kedileri gözlemliyorum. Bu yılın kazancı kedilerin aslında içlerine dönük, bireysel hayvanlar değil, gayet de sosyal ve farklı canlılar olduğunu öğrenmem oldu. Bir kere oldukça hiyerarşik bir yapıları var. Yaşlı erkeklerden korkuluyor, alan kavgaları çok önemli, yavruyken başka annelerden doğmuş da olsalar birlikte yatıp, ısınıp, birbirlerini yalayıp temizliyorlar ki ben sadece kardeşlerin böyle olduğunu sanırdım. Çocukken çok yakın olan erkek kediler büyüyünce birbirlerine saldırmayabiliyorlar. Koklaşıp uzaklaşıyorlar benim Çita ve Boncuk gibi. Zor zamanlarda örneğin hava çok soğuk ve karlıysa, aralarında alan çekişmesi olsa bile aynı mekanda birbirlerini görmezden gelip yan yana oturabiliyorlar. Daha neler de neler.

Hadi annecim, yemek ne zaman hazır olacak ?

Şubat Mart ayı çok soğuk yaptı. Burası İstanbul’a kırk dakika olabilir ama kış köşesi. Elektrik kesintileri, park yeri olarak kullandığımız üzeri yaban gülü kaplı demirlerin arabaların üstüne düşmesi, 70 cm kar , Hüsam’ın buzda kayıp düşmesi ve kaşının yarılması gibi olaylarla kışı ucuz atlattık, Allah korudu, Dr Latif Bey’de yardımcı oldu sağolsun. Elektriğin sık sık kesilmesi buzdolabımızın birini bozdu, çok soğutmuyor şimdi, ben de ona zahire doldurdum. Ev kazalarına her daim dikkat etmek lazım. Yılın başında benim de sağ kolum donuk omuz oldu, kaldıramaz oldum, ağrı sızı, hareketler, dikkat ve sıcak su torbalarıyla geçirdim Allahtan. Check uplarımızı yaptırdık, annem katarakt ameliyatı oldu iki gözünden altı ay arayla, hepimizin farklı sağlık sorunları çıktı, onlarla uğraştık filan. Hüsam tetik parmak operasyonu geçirdi, Burak’ın 20 yaş dişleri alındı. ( Bu arada benimkiler de gömük hala ) Her işin başı sağlık sonucuna tekrar ve tekrar vardık.

Baharın gelmesiyle her yer yemyeşil oldu. Her hafta bir yerde bir mucizeye tanık olduk. On yıldan fazla zamandır siteye gider geliriz, ama bahçeyi ve etraftaki doğayı bu kadar yakından izleme fırsatı bulamamıştık, haftasonu neye denk gelirsek oydu.

Bu yıl bahçede yeşil erik güzel meyve verdi. 🧿 En sevdiğim meyvelerdendir. Ayva ve kızılcıklardan reçel yaptım. Yine en bayıldığım meyvelerden olan dut çok çok az oldu. Belki de iyi oldu, dayanamayıp yiyecektim, insülin dirençli bir insan olarak pek iyi olmayacaktı. Bu yıl hem bizde hem de çevre bahçelerde salatalık olmadı pek. Üstelik bu yıl Zen Garden’dan tohumlarını aldığım acurları da ekmiştim, onlar da çıkmadı. Fasulyeler keza az oldu. Ama Londra’dan tohumlarını getirip bir kaç yıldır ektiğim tatlı kabak / kış kabağı yeterince verdi, bol bol yedik. Su kabaklarına gelince iki uzun boyunlu, iki de yılan kabağım kurudu bile. Ufak çift boğumlulardan da epeyce oldu. Ama nasip olursa 2022 yılında daha bilinçli ekim yapmak istiyorum. Büyük domates dikmeyeceğim mesela, çok çabuk hastalanıyorlar. Sarı ve kırmızı cherry yetiştireceğim. Patlıcan ve biber iyi oluyor tekrar dikeceğim. Yer elmalarını nereye koyacağımı bilemiyorum, tüketemiyoruz çok olunca, onları da sulamamak çok olmasını engelliyor. Karpuz kavun da olmuyor bizim bahçede, onlardan da ekmeyeceğim. Marul, yeşillik, dereotu maydanoz , fesleğen, taze soğan her mevsim ekebilirim. Kış sebzelerini çok denemedim, onları deneyeceğim. Güzel çiçek tarhları hazırlamaya başladık bir de , ona da devam.

Bahçenin ve çevrenin ilkbaharda ve yazın tek dezavantajı börtü böcek, eşek arısı, kene vs populasyonu. Tabii tedbir almaya alıştık ama mesela tatarcık benzeri bir yaratık yüzünden saat yediden sonra bahçede oturulmuyor, buna hala çare bulamadık. Yine de gündüz bahçede yazıp çizmek çok güzel oluyor. Ben de Hüsam da çevreyi daha da güzelleştirmek için onu bunu boyayıp duruyoruz.

Bu yıl geçen yıldan daha cesurduk sanki. Ya aşı da olmanın verdiği güç, ya da artık bıkmış olmanın verdiği umursamazlık. Hoş ben hep Hüsam’dan daha pimpirikli oldum, aramızda oraya gitmeyelim, şunu bunu yemeyelim, maskeni düzgün tak, değiştir vs kavgaları hep oldu. Yine de doğum günlerimizi kutladık, çekirdek aile olarak, yakın yerlere gezmelere çıktık, eskisi kadar gezemesek de gezdik, yurt arkadaşlarımla buluştuk bir düğün yemeğinde, kardeşlerimiz ziyarete geldi, hoş zamanlar geçirdik. Pandemiden ötürü çocuklarımızı göremeyeceğiz diye çok üzülüyorduk, ama onlar da aşı olunca yazın geldiler. Burak’ın 20 yaş dişi sorunu can sıksa da yine de güzel anılar biriktirdik. Birlikte kısa bir Teos tatilimiz de oldu.

Can sıkıcı ve üzücü şeyler olmadı mı, elbette oldu. Yakınlarımızdan ölenler oldu. Çocukluğumun en sevdiğim amcalarından biri Tayyar amca vefat etti örneğin. İnsan çocukluğundan her ölenle biraz daha ölüyor. Ülkenin durumu malum, yoğunlaşınca üzülmemek insanın elinde değil. Sitede çoğalan kedi sorununa ne yapacağız tartışmaları olunca da ister istemez üzülüyorum. Kore sitemin içeriklerini çalmış biri, dava mı edeyim ne yapayım diye canım sıkılıyor. Zaten tatlı yeme , glutenli yeme, laktozlu yeme daimi bir takip hayatı zorlaştırıyor. Bir kaçamak sonucu bir iki hafta süren rahatsızlıklar yaratabiliyor. Öte yandan bir dışarı çıkma, birileriyle görüşme olayları bana Rus ruleti gibi geliyor bazı bazı. Huzursuz bir biçimde dolaşıyorum çevrede. Ama mecburen çıkmak, alışveriş etmek, ustalarla görüşmek gerekebiliyor. Pandemi yüzünden İngiltere’ye gidemeden hem vizemiz bitti. hem biletlerimiz yandı. Yakınlarım için endişeleniyorum, virüs kapmasınlar bilmemne. Herkese her an kalabalığa girme diyesim var, ama herkes benim kadar endişeli değil. Zaten hipokondriyak bir insanım durum bu olmasa da endişelenme kapasitem yüksek. Böyle durumlarda kendimi hep üretici bir şeylere verip, kafamı dağıtmaya çalıştım. Endişelenmek zarardan başka bir şey sağlamıyor çünkü. Daha önce öğrenmediğim bir iş yapıp, okuyup yazıp, yaşamı süslemeye, farkındalıkla yaşamaya çalışıyorum.

Yeni bir meydan okuma, beş şişle eldiven öğrenmeyi öğrendim. Parmaksız eldivenler de ördüm. Bunlar sokakta yürürken telefon ile haşır neşir olmayı sağlıyor. ( Evet , çok lazım )

Burada güzel hamurişleri yapıyordum ama Hüsam da, ben de karbonhidrat ve şekeri kesme kararı aldık, artık ancak misafir geldiğinde yapabileceğim. Mengen damarım üzüntü içinde.

Yazdığım çocuk romanlarından biri kuşlarla ilgili olduğu için zaten en meraklı olduğum bir konuda geniş bilgi edindim 2021 yılında. Bloga daha önce yazdığım kuş yazılarını okumuş muydunuz ? Baykuşlarla ilgili olan yazım , turnalarla ilgili olan ve Leyleklerle ilgili olanı. Bir de Bahçemdeki Kuşlar adlı yazım var. Şimdilerde bahçe kedi dolu olduğu için kuşların gelmekten imtina edeceğini düşünüp, üzülüyorum doğrusu. Bu arada her yere kuş çizmeye devam.

Şimdi şöyle bir düşününce epey bir şeyler yapmışım 2021 yılında değil mi ? Fırsat verilirse 2022 yılında da hayat devam edecek, farkındalıkla, şükürle. Hepinizin 2022 yılı gönlünüzdekileri gerçekleştirebileceğiniz sağlıklı, mutlu bir yıl olsun ve so say we all 😂