Bu sabah Netflix’ten Oscar adayı bir kısa film izledik. 1966 yılında New York Filarmoni Orkestrasına alınan tek kadın üye kontrbasçı Orin O’Brien ile ilgiliydi. Film yeğeni tarafından hazırlanmış. 1935 doğumlu, yetenekli müzisyen çok da güzel yaşlanmış. 2021 yılında emekli olmuş, ama hala öğrenciler yetiştiriyor. Anne ve babası sessiz sinema döneminin ünlü oyuncuları, bir kız kardeşi

Epeydir yazayım diyorum olmadı. Haziran başında Bosna Hersek’e gittik, bari gezi yazısı yazayım dedim, o da gelmedi içimden. Epey uzun bir süredir kafamı hafifletmeye çalışıyorum. O niye diyeceksiniz, çok doldum çünkü. Buradaki yazılarımdan da anlayacağınız gibi zaten her şeyi bir arada yapmaya çalışan, hiperaktif, aceleci, farklı alanlarda fazlaca ilgi alanına sahip biriyim. Yaptıklarım hoşuma gitse

Rüya deyince anlatacak o kadar çok şey var ki. Aristo’dan girip, Freud’a, Rüya Tabirleri kitaplarından Jung’a, metapsişik rüya çalışmalarına, seni rüyamda gördüm hayırdır inşallahlara, beni rüyalarında gör’e kadar pek çok noktalara gelebilirsiniz. Benim bugün söz edeceğim rüyalar kendi rüyalarımdan seçmeler, – daha doğrusu saçmalar mı deseydim – olacak. Bu seçme saçmalara geçmeden önce biraz bilgi

Bütün yıl yazmayıp, yılın son günlerinde yılı değerlendirmeye başlayınca, yazma isteği doluyor insan nedense. Zaman çabuk geçiyor, geçen yılı değerlendiren yazı ile, yıl içi hedeflerimi anlattığım yazı arka arkaya geliyor, sonra belki bir iki yazı daha. Üstelik bu yıl 2023 değerlendirme yazısını yazamadan 2024 girdi bile. Başlayıp bitiremediğim bir kitap var. Adı “ Yaşlandıkça hayat

Sabah bir yandan sıcakla mücadele ederken, ( Elektrik sistemindeki arıza nedeniyle klimayı çalıştıramıyoruz hala ) bir yandan da daha önce küçük odaya taşıdığım minik masa ve kabak malzemelerimi yine salona taşıdım. Bastılar çünkü. Dağınık mağınık salonda pencerenin yanında çalışmaya devam etmeye karar verdim. Aslında geçtiğimiz yıllar bu mevsimde dışarda çalışıyordum ama bu yıl feci kara

Dün daha 2022 yılıydı, bugün geçen yıl oldu. Bu size de garip gelmiyor mu? Kocaeli sınırından birden İstanbul’a geçivermek gibi. Her yıl olduğu gibi bu yıl da “2022’de kayda değer bir şeyler yapabildim mi? diye düşündüm. “kayda değer” de sübjektif bir kavram. Kime göre neye göre ? Bana göre tabii. Yaptığım için memnun olduğum

Eskişehir uzun süredir gidip görmek istediğimiz bir şehirdi. Ama pandemi girdi araya, sonra da kedilerdi, Boncuk’tu bir türlü gidemedik. Kısmet bu Eylül’eymiş.Ama yazmaya gelince yine geç kaldım, bir dolu iş güç girdi araya. Fotoğraflar öylece duruyor telefonumda, ama daha öncelikli bir kaç iş vardı. Bir de Anadolu Üniversitesi, İkinci Üniversite programına , Görsel İletişim Tasarımı

Türkçe’de bazen “ Fazla düşünmek” ya da “Çok düşünmek “ olarak da geçen İngilizcesi “Overthinking” olan bu kavram, bazen de “Düşünce gevişi” olarak adlandırılıyor. Ruminasyon olarak da geçiyor psikolojide. Rumen geviş getiren hayvanlarda sindirilen besinlerin bakteriyel fermantasyona maruz kaldığı midenin ilk bölümüymüş. Bu kelimeden gelen ruminasyon (Rumination) 16. yüzyıldan itibaren Batı dillerinde hem “tekrarlayıcı bir şekilde düşüncelerin

Bahçede yeni kediler doğdu. Önce Mart’ta, sonra Mayıs’ta ve en sonuncusu da 4 Temmuz’da. Bir kısmı travmatik, bir kısmı değil. İlk parti erkek kedilerin bir dişiye saldırmasıyla başladı. Kendisi de daha bir yaşında olmayan dişi Kimyon’u alıp Hüsam’ın alet kulübesine koyduk, hava soğuktu. Yavrulardan en açık tekir olan ertesi gün öldü, iki yavru hayatta kaldı,

Bu kış bana nedense çok uzun sürdü gibi geldi. Sanırım epeyce kar kış yaptığından. Ama dün doğalgazdan güneş paneline geçince, artık baharın geldiğine kani oldum. Kış boyunca daha çok okudum, yazdım, çizdim, yün ördüm durdum. TV karşısında yün örmek insanı çok rahatlatıyor. Tabii kediler üşümesin diye uğraştık, günde iki kez doyurduk. Sitede çok kimse kalmadığından