Karantinada günler çok hızlı geçiyor. Bilmem sizin için de öyle mi ? Alerjimin azdığı günlerde aldığım Zaditen sağ olsun, hayatımda yedi sekiz saat uyuduğum zamanlar gördüm. “Ama bu kadar yeter artık almayayım.” dediğim andan itibaren yine eski uyuma düzenime geri döndüm. Bir de yatağın içinde döne döne, sağlıklı, kesintisiz bir uyku uyuyamıyorum. Uyandığımda saat herhalde
Her okunan kitap insana bir şeyler öğretiyor. Bu aralar okuduğum kitaplardan biri arkadaşım Esen’in hediye ettiği Binbir Bahçe Masalları adlı kitap. Ceylan Orhun bu kitapta Gökova Körfezini seyreden bahçesini ayları gözeterek yazmış. Neler dikmiş, börtü böceğinden, rüzgarına , yağmuruna nasıl uğraşmış öğreniyorsunuz.Oldukça yoğun bir kitap. Demem o ki konuyla ilgili olmayanların hemen bırakması da olası.
Bugünden itibaren evde her gün bu bloga az az yazayım dedim. Yani aslında her zaman söylediğim şey ve yapamadığım. Öyle bilinç akışı filan. Öğrendiklerimden, izlediklerimden, okuduklarımdan, aklıma öylesine gelenlerden. Mutfak penceremizin hemen önünde bir Amerikan selvisi var. Üzerinde yarım yamalak bir yuva vardı taşındığımızda. Sonra sıklıkla gelen kargalar yuvayı sağlamlaştırdılar. Sonra yumurtlayıp yuvada yatmaya başladılar.
Evde izolasyon, ya da karantina günleri devam ediyor. Kendimizi dışarıya attığımız, sosyalleştiğimiz ve birbirimizden kaçtığımız , böylece çok iyi anlaştığımızı sandığımız günler uzakta kaldı. Özellikle evli , mutlu, çocuklu ailelerde kaç gündür burun buruna yaşamaktan gelişen travmatik durumlar, hem acı hem de komik. Yalnız başına yaşayanlarda ise daha farklı durumlar söz konusu. Öncelikle hepimiz resmen
Hayatımız bir anda nasıl da değişti değil mi ? Gideceğimiz geziyi, alacağımız kazağı, çocuğun nereyi kazanacağını, doğum günümüzü nerede kutlayacağımızı filan düşünmeyi bıraktık, maskenin, kolonyanın, unun, makarnanın, dezenfektanın peşine düştük. Birbirimizle bir metre uzaktan konuşuyor, sevdiklerimizi son yolculuklarına uğurlamaya gitmekten çekiniyor, uzakta olan akrabalarımız, yakınlarımız için olduğu kadar kendimiz için de dertleniyoruz. Bir bilim kurgu
Yok olmasına da, yine de korkudan üç buçuk attığımız günlerdeyiz. 2020 felaketler açısından hızlı girdi. Zaten astrolojik olarak depremleri tetikleyen dizilimler mevcut, bir kez de yanılsın sistem diyorum, olmuyor. Geçen Zaytung’ta bir haber vardı, “2020 yılında hedefim kilo vermek, dil öğrenmek” filan diyenler, “Bu yılı sağ çıkarsam yeter!” demeye başladılar” diyordu. Güldüm tabii, ama yanlış
“Tebdil-i Mekanda ferahlık vardır” derler. Çoğu kez bu sözün doğru olduğuna inansam da o mekana taşınma aşaması o kadar da kolay değil. Ya da benim gibi alışkanlıklarına bağlı, az biraz otistik karakterde olanlar için zor oluyor diyelim. Epeydir şehirdeki kiralık evimizden şehirdeki kendi evimize geçmenin hayalini kuruyorduk, biliyorsunuzdur. Bu tabii ki bina merakından değildi. Durduk
Son paylaşımımı yapalı yine epey zaman olmuş. Bu cümleyi her yazdığımda bundan sonra daha sık ve kısa yazacağım diye başka bir cümle daha kuruyorum ve bunu da beceremiyorum. O yüzden bu ikinci cümleyi yazmamaya başlayayım bari. Kısaca neler oldu bu sürede diye özetleyecek olursam ; koca bir yaz geçti. misafirlerim geldi, bahçede bu yıl İngiltere’den
Bu aralar yazdığım gezi yazılarına bir ara verip, başka konularda yazayım istedim. Aslında hala Londra gezisinden kalan bir bölüm ve günübirlik yaptığımız Mudanya gezisi notlarım var. Ama onları başka bir zamana bırakıyorum. Bugün bunu yazmak istedim. Okumak zaten başlı başına bir öğrenme süreci. Başka bir dünyaya kaçtığınızda hele de çok zevk alarak okuyorsanız, dünyayı öğreniyorsunuz.
Benim gibi çiçek, böcek severlerin, doğada zaman geçirmekten hoşlananların mutlaka gitmesi gereken bir yer Kew Gardens. Gezmek için en az bir gün ayrılmalı, çünkü gezilecek çok yer var. Giriş ücretli, 16 pound kadar, ama verdiğiniz paraya değiyor. Zaten içinde sadece bitkiler, çiçekler, ağaçlar değil, galeriler, tarihi saray binaları, pek çok kafe, sergiler, bölümlere ayrılmış seralar,